• Column: Langs de lijn bij FC Breukelen

    24 nov 2019
  • Toen ik drie jaar geleden is mocht meekijken bij het tweede, was mijn hart al snel verkocht aan dit team. Ik vond het waanzinnig mooi om te zien dat FC Breukelen zoveel talent wist voort te brengen uit de jeugd. Al drie jaar schrijf ik af en toe een stukje voor de website en voor Facebook. Laatst kwam ik op het idee om er eens wat dieper in te duiken. Niet alleen te kijken naar FC Breukelen 2, maar om ook eens te gaan kijken waar die talenten allemaal vandaan komen. De jeugd van FC Breukelen dus.   
     
    Voordat ik langs de lijn ga staan, wip ik nog even de bestuurskamer binnen. Ik zie Wim Kragten met een grote emmer waar voorheen frituurvet ingezeten heeft. Hij is de opbrengst aan het tellen van de oliebollenverkoop. Ik vraag hem of het een goede opbrengst is. Een ton, lacht Wim. Wijzend naar de ton waar frituurvet ingezeten heeft, nu afgeladen met euromunten. Wim is altijd vrolijk, een man die een club niet zou kunnen missen. En zo lopen er veel meer van rond bij FC Breukelen. Natuurlijk is de inhoud van de frituurvet-emmer ook grotendeels te danken aan de mannen die de oliebollen hebben gebakken. Van 13:00 in de middag, de hele nacht door tot in de ochtend om 11:00. Wat een helden. Met een glimlach loop ik de bestuurskamer uit, om naar een wedstrijd te gaan kijken bij de jeugd.
     
    Daar sta ik dan op zaterdagochtend 23 november om 10:00 langs de lijn bij JO13-2. 
    Vaak als ik aan ouders vraag hoe hun zoon of dochter heeft gevoetbald, krijg ik als antwoord dat het koud was. Vandaag zal ik dat niet vragen en er zelf ook niet over piepen. De spelers zijn er in ieder geval goed op gekleed, de helft loopt met handschoentjes. Dus ik moet even goed kijken wie er gaat keepen. Het is een paar graden boven nul en het voetbal wat ik ga zien zal mij wel verwarmen.
     
    Vandaag speelt FC Breukelen tegen Maarssen JO13-5, altijd lastig. De coach van Maarssen is fanatieker dan de 11 spelers die hij heeft opgesteld. Hij schreeuwt zijn longen uit zijn lijf. De coach bij FC Breukelen is rustig, hij laat de jongens voetballen. Dit zie je meteen terug in het plezier bij de jongens, ze hebben een leuke zaterdag. Ondertussen stuurt de coach bij Maarssen zijn team nog steeds aan alsof hij Fifa aan het spelen is. 
     
    Bij FC Breukelen coacht elke week een andere ouder. Dat vind ik meteen mooi. Iedereen is er op die manier bij betrokken. Geen ouders die hun zoontje voortrekken. En als ze dat wel doen, dan is het maar voor een weekje. Maar dat gebeurt hier niet. Het team van FC Breukelen heeft dit seizoen al aardig wat om hun oren gehad, 43 tegengoals. Maar als ik naar hun keeper kijk dan is het zeker niet zijn schuld. Ik zie een fanatiek mannetje, die zijn team goed neerzet. Ook haalt hij veel uit het doel en staat perfect te keepen. 
     
    Na de wedstrijd vraag ik de keeper of ik hem mag interviewen. Hij kijkt me een beetje boos aan en is de nederlaag nog even een plekje aan het geven. Zijn fanatisme is nog goed in zijn gezicht te zien. Hij zegt dat het team het goed doet en dat ze aan het groeien zijn. Het gaat steeds beter. Ik denk dat hij gelijk heeft. Dit team komt er wel. Ook de coach van de week loopt met opgeheven schouders van het veld. Hij verteld me dat ze nog net een maatje te kort zijn. Veel jongens van 11 tegen net iets oudere jongens is toch lastig.
     
    FC Breukelen verliest met 0-6. 
    Het was koud.
     
     
    FC Breukelen heeft in totaal 30 teams, een mooi aantal zal ik zo zeggen. Daarvan zijn 22 jeugdteams. Daar mogen we best trots op zijn. De komende tijd ga ik een aantal van deze teams bezoeken op zaterdag om te kijken naar de wedstrijd, maar ook wat eromheen allemaal gebeurt. Vind je het leuk als ik bij jouw team kom kijken, of bij je zoon of dochter? Reageer dan even in een mailtje naar: nickhoogveldt@gmail.com