• Zaterdag 7 september 13.00, iedereen staat klaar op het veld. De tegenstander Desto was ruimschoots op tijd bij FC Breukelen om zich goed op de wedstrijd voor te kunnen bereiden. Onze jongens waren al wat eerder aanwezig zodat coach Alex in de bestuurskamer kon uitleggen wat vandaag de bedoeling was. En zo werd het na de warming-up (die bij ons niet al te best was overigens) vanzelf 13.00 uur en de wedstrijd kan beginnen.

    Vertwijfeling slaat toe, de teams staan klaar en in formatie opgesteld en wachten op het eerste fluitsignaal. Dit zal echter niet snel gaan komen want de scheidsrechter is niet op komen dagen... En dat betekent dat de wedstrijd niet door kan gaan. Tenzij er iemand bereid is om zonder enige voorbereiding een wedstrijd van de JO19 (ook nog eens een pittige leeftijd) te gaan fluiten. En gelukkig zijn er nog mensen met het vrijwilligershart op de goede plek, Jean Paul stapt in en pakt de scheidsrechtersfluit op. Een kwartiertje later wordt alsnog de eerste aftrap genomen.

    De eerste 20 minuten geen vuiltje aan de lucht vanuit Breukels perspectief. Na 9 minuten maakt Stan al koppend uit een corner van Lucas de 1-0 en 10 minuten later prikt Tom de 2-0 binnen. Tot dan toe heer en meester op het veld, Breukelen voetbalde veel verzorgder en een grote overwinning leek in de maak. Maar gelijk na de 2-0 een ongelukkig moment achterin waardoor de 2-1 viel. Onnodig en slordig, maar dat soort dingen horen ook bij het voetbal (denk aan Mathijs de Ligt bij de 3-2 van Bosnië gisteravond).

    Wat echter tegelijkertijd gebeurde was dat het onvriendelijk werd op het veld. Er was heel veel commentaar op de scheidsrechter vanuit de tegenstander en dat was al vanaf het begin zo. Dat was zowel in het veld als ook vanuit buiten het veld. En dat was niet terecht, zeker niet als je bedenkt dat de scheids een minuut van te voren nog langs de lijn stond om lekker een potje te gaan kijken. Maar dat kon op weinig begrip rekenen vanuit de tegenstander met als gevolg dat de gemoederen opliepen.

    Na 2 hele harde tackles gaf de scheidsrechter 2 x geel binnen een paar minuten aan spelers van Desto en dat was niet onterecht. Ze kwamen beide opzichtig hard van achteren binnenglijden, geel was de enige optie. Maar in plaats van zelf rustig te blijven, lieten ook onze jongens zich meeslepen in chagrijn en commentaar. En daar slaat met name de kop van dit verslag op \"Leerzaam\". Hadden we ons koppie erbij gehouden en waren we blijven voetballen naar onze mogelijkheden, dan waren de drie punten zeker in Breukelen gebleven. Maar doordat we zelf ook gingen zeuren en ons meer bezig gingen houden met de tegenstander dan met het voetbalspelletje vergaten we te voetballen. En voor dat we het wisten lag dan ook de 2-2 achter Thomas in de goal. Dit was dan ook de eindstand van de wedstrijd. 

    En op een persoonlijke noot dan nog even dit. Een scheidsrechter zal over het algemeen zijn best doen om eerlijk te fluiten, zo zeker ook de scheidsrechter gisteren. Beide partijen maken fouten, beide partijen maken overtredingen en een scheidsrechter fluit een wedstrijd zoals hij of zij het ziet. De scheidsrechter heeft gisteren naar eer en geweten gefloten. En als je er geen rekening mee houdt, je niet bent voorbereid en op het laatste moment instemt om een wedstrijd te fluiten omdat anders de wedstrijd niet doorgaat, dan verdient dat alleen maar complimenten en respect. De wijze waarop gisteren, met name de uitspelende ploeg, omging met de scheidsrechter was niet oke en dan druk ik me netjes uit. Elke beslissing werd ter discussie gesteld zowel in als buiten het veld en dat helpt niet om 22 puberende testosteronbommen rustig te houden. Het was dus niet alleen voor onze jongens leerzaam, maar ook iedereen die verder bij het spel betrokken is, als leider of supporter, moet is goed nadenken hoe je je langs het veld gedraagt. Wie de handschoen past, trekke hem aan... Bij deze nogmaals de grote dank aan Jean Paul die de wedstrijd als invaller-scheisrechter heeft geleid en tot een goed eind heeft gebracht, hulde!


    Het goede nieuws van vandaag is dat we voetballend zeker niet de mindere zijn dan alle ploegen waar we tot nu toe tegen hebben gespeeld. En misschien is het ook wel goed nieuws dat we nog een hoop te leren hebben, zowel qua voetbal als qua gedrag. En dat geldt zeker niet alleen voor ons, laat ik het daarbij houden.

    Als staf zijn we in ieder geval zeer hoopvol, want met deze groep is heel wat te bereiken. Ik zeg, we gaan voor de titel!

    Groet,
    De technische staf.